Buurtpreventie staat voor veiligheid in je wijk, maar vooral voor verbinding met de mensen om je heen. Dineke Bogaerts weet daar alles van. Ze is sinds drie jaar weduwe en ondanks dat ze haar man onwijs mist, heeft Dineke tal lieve mensen om zich heen die altijd voor haar klaarstaan. Ook toen ze een informatieavond bij de buurtpreventie had gemist over bankfraudeurs stonden de eerste vrienden al voor de deur met boodschappen.
Leef om te leven
Dineke, geboren en getogen in Abbenbroek, loopt als sinds het begin vijf jaar geleden mee met de buurtpreventie. Abbenbroek is een echt dorp, dus bij haar andere vrijwilligerswerk in het Dorpshuis komt ze dezelfde collega’s ook met zekere regelmaat tegen. Voor Dineke alleen maar leuk; ze leeft immers graag onder de mensen. Zo hadden haar ouders vroeger een bakkerij en een patatzaak in huis en op volwassen leeftijd startten Dineke en haar man een eigen keukenbedrijf.
De passie voor eten is nooit verdwenen. Eens in de maand kookt ze met ‘Vorkjeprikken’ uiteenlopende maaltijden in het Dorpshuis en tijdens een darttoernooi staat Dineke daar graag achter de bar. Ze leeft om te leven en neemt anderen daar maar al te graag in mee.
Dineke wil er graag zijn voor mensen, ook als ze niet aan het werk is. Toch heeft ze op een vervelende manier ‘nee’ moeten leren zeggen. Dineke licht toe: ‘Ik verwacht niet dat als ik iets voor iemand doe, dat die persoon wat terug moet doen. Maar als mensen niet eens meer bij je binnenkomen als je ze niet meer kan helpen, dan raakt dat me tot in het diepste.’
Sinds een paar jaar leert Dineke eindelijk voor zichzelf op te komen. Zoals haar beste vriendin zegt: ‘Je bent maar anderhalve meter, maar je bent drie meter.’ Ook Dineke heeft moeten leren haar grenzen aan te geven en nu, op zeventigjarige leeftijd, heeft ze een heel cirkeltje van onwijs lieve mensen om zich heen gecreëerd bij wie dat niet hoeft. Zoals die vrienden die voor de deur staan met boodschappen.
Beroofd bij het leven
Dineke, altijd druk bezig met vrijwilligerswerk, besloot een voorlichtingsavondje van de buurtpreventie over te slaan, zodat ze bij haar hondje kon blijven. Twee keer op een dag weg zou te veel worden voor de kleine lieverd(s). De voorlichtingsavond ging over bankfraudeurs en dezelfde week had Dineke de fraudeurs nog bespot met haar vriendin: ‘Overkomt mij niet!’
Thuis ging de telefoon en nadat Dineke had opgenomen, werd ze begroet door een onwijs vriendelijke stem. De vriendelijke stem werd serieus, want deze meneer werkte bij de bankfraudehelpdesk en hij zag dat er nu criminelen bezig waren met geld van haar rekening af te halen. Slinks praatte hij zichzelf de computer in en beelden flitsten over haar beeldscherm. Rode lichtjes moesten groen worden, vertelde hij. Dat ging hij regelen, vertelde hij. De hele gebeurtenis overkwam Dineke en voor ze kon beseffen wat er allemaal gebeurde, was het voorbij en hing de vriendelijke meneer de telefoon op. De volgende ochtend werd Dineke wakker met een naar gevoel in haar buik. Ze keek op haar computer en kon toen de nare gevoelens een plaats geven: de vriendelijke meneer had haar bedonderd en al haar rekeningen leeggeroofd. Dineke had geen cent meer over.
Dezelfde dag stonden haar vrienden al voor de deur met geld, boodschappen en vooral veel liefde.
Professionele dienstverlener
Dineke is door de bank uitgenodigd haar verhaal te doen. Daar kan ze zelf aan mensen vertellen hoe dit heeft kunnen gebeuren en aantonen dat het iedereen kan overkomen. Dit is waarom de buurtpreventie ook voorlichtingsavonden organiseert over drugs, fraudeurs en andere vormen van criminaliteit. Het kan iedereen overkomen en het herkennen van verdachte situaties en die delen met je netwerk kan bijdragen aan een veilige buurt voor iedereen. Dus als loper van de buurtpreventie ben je niet alleen het extra paar ogen en oren van de wijk, je bent ook een bron van kennis uit een netwerk professionele dienstverleners. Hoe langer je het doet, des te meer jij die professional wordt op alle gebieden omtrent veiligheid.
Warm deken
Dineke doet niets liever dan voor andere mensen zorgen. Buiten de buurtpreventie en het Dorpshuis, is Dineke ook vrijwilliger bij een hospice in Rozenburg. Daar verzorgt ze het interieur, het eten en drinken van de cliënten en zit ze bij het bezoek. Het gebeurt ook dat de familie later komt dan wanneer de cliënt overlijdt, of dat er helemaal geen familie is. Ook dan is het onder andere Dineke die naast de cliënt zit totdat hij/zij overlijdt. ‘Het gebeurt nog weleens dat cliënten beter worden en naar het verzorgingstehuis mogen. Sommigen liggen er maar een paar uur.’
Drie jaar geleden heeft Dineke zelf in dit hospice afscheid moeten nemen van haar man. Ze herinnert zich de eerste binnenkomst nog goed. Het voelde als een warm deken die om hen heen geslagen werd en toen wist Dineke dat ze ook hier onderdeel van wilde uitmaken. En dat doet ze. Bij het hospice, bij het dorpshuis, en bij de buurtpreventie: Dineke helpt met liefde.
Gelukkig krijg ze er hier allemaal liefde voor terug.
Comments