De berg en de plas
Soms voelt t leven Ver weg van t pad Alsof ik een berg zag Maar eigenlijk was t gewoon een plas De keuze was erin te springen Een sprong in t diepe te wagen Niet weten waaraan te beginnen Maar er bekend mee zijn En weten dat de bodem Me weer omhoog zal dragen Afhankelijk van de wind Of schepen op hun koers Die de route voor me zouden bepalen Die keuze compleet aan het lot te moeten overdragen
Soms voelt t leven Alsof alles vlekkeloos verloopt Twijfel of ik alles zelf in de hand had Door puur het hebben van een geloof Een geloof dat alles voorbestemd is Een geloof dat ik slechts volg welk pad bekend is Of is een pad iets nieuws om te verkennen Op zoek naar wegen die ik verwachtte te gaan herkennen Die diepe plas is soms troebel En waar het helder is voel ik me vrij om te zwemmen Maar soms is de stroming te sterk En wacht ik tot de golven me beet hebben Grip zoek ik dan Grip op de golven Grip op de stroming Die me constant lijkt te achtervolgen
Diezelfde golven zoek ik in de bergen Bergen brengen schaduwen Die verbergen het licht achter het bekende Ze brengen schaduw naar de plas De plas waar ik een vorm van herkenning zag Maar elke plas is anders En elke ik die zo’n plas betreedt is anders Maar niet elke plas is nieuw En nieuw zal ik zelf ook nooit zijn Ik ben altijd degene van datzelfde pad Diezelfde berg en diezelfde plas Degene die met hetzelfde geloof Constant zo’n levenspad instap
Het leven is eindeloos stappen maken Vooruit of achteruit, het maakt niet uit De golven brengen me er altijd weer uit Uit op het nieuwe Uit op het volgende Het geloof dat alles is voorbestemd Dat zelfs die berg me beter dan elke plas kent Stroming, eb of vloed Het leven stroomt En zolang het leven stroomt Komt altijd alles goed
Comentarios