Ter nagedachtenis aan Gaby Kasten
† 4/12/1996 - 13/11/2024 †
Kleine meisjes worden groot
Dat zou je denken
Maar niemand ontsnapt aan de dood
Al is de nood iemand bij je te houden nog zo hoog
Plots kwam een bericht
Als een klap in iedereens gezicht
Daar was voor jou al het licht
De vakantie waar je zo van genoot
Heeft zo jouw aanwezigheid uit ieders leven gewist
Zoveel familie, vrienden, collega's en dierbaren
Zoveel mensen die nu wilden dat ze bij jou waren
Van weten naar ongeloof
Van tastbaar naar verdoofd
Het bericht was echt waar
Gaby is er niet meer
En man wat valt dat zwaar
27 jaar, 3 weken verwijderd van je verjaardag
Een maand voor kerst, nieuw- en oudjaarsdag
Een moeder, vader, broer, schoonzus en een neefje en nichtje die je achterlaat
Een leegte in harten, dat zich snel vult met verdriet
Pijn, dat hopelijk ooit naar acceptatie overgaat
Maar hoe kan je accepteren dat iemand die er altijd zou moeten zijn
Iemand met een leven voor zich en zoveel geliefden om haar heen
Plots, overleden kan zijn
Wat lijkt de toekomst dan nog lang
En wanneer komt dat licht hier, bij hen wiens harten overstromen
Hoe zullen de dagen voorbij moeten gaan
Als we nooit meer bij je langs kunnen komen
Mijn oprechte deelneming gaat uit aan de familie van Gaby en haar vrienden en vriendinnen. Aan alle mensen die van haar houden en haar missen in hun leven.
Geen woorden kunnen troosten, slechts tijd kan haar in ons laten voortbestaan.
En dat zal ze blijven doen.
Gaby, je lichaam is dan wel niet meer hier.
We kunnen je niet meer zien en spreken zoals we altijd doen.
Maar je bent er.
Je bent er voor altijd.
コメント